Opis: Eurypteridy są powszechnie nazywane skorpionami morskimi. Te stawonogowe drapieżniki pojawiły się w późnym środkowym ordowiku i zniknęły w Wielkim Wymieraniu pod koniec permu (~ 460 do 248 milionów lat temu). Były drapieżnikami, z którymi należało się liczyć przez ponad 200 milionów lat ich istnienia. Eurypterydy pełzały po dnie mórz, jezior i rzek używając szczypiec do chwytania takich ofiar jak trylobity, a niektórzy uważają, że ich kręgosłupy ogonowe były jadowite. Jest to skamieniałość dorosłego Eurypterus z zachowaną większością egzoszkieletu, łopatkami do pływania i nogą. Jego złożone oczy są wyraźne, jak również segmentacji egzoszkieletu.
Chociaż są one globalnie rozproszone, skamieniałości eurypterid są rzadkie w zapisie kopalnym z powodu specjalnych warunków potrzebnych do zachowania ich egzoszkieletu, który nie został zmineralizowany. Dlatego też stanowiska ich występowania ograniczone są do Lagerstätten, gdzie panują warunki anoksyczne. Takie warunki istniały w kilku miejscach występowania skamieniałości w nowojorskiej grupie Bertie, z której pochodzi ten Eurypterus remipes, które prawdopodobnie były basenami hodowlanymi. Eurypterus jest skamieniałością stanu Nowy Jork.
Umieszczone w Subphylum Chelicerata, Eurypteridae są prawdopodobnie grupą siostrzaną klasy Arachnida, i są odnotowane za dzielenie ontogenetycznych (tj. morfogeneza) cech z nowoczesnymi xiphosurans, kraby podkowiaste (patrz karbonowe kraby podkowiaste skamieniałość Euproops rotundatus). Przez ich bieg od środkowego ordowiku do końca permu wyraźny trend jest postrzegany w zapisie kopalnym, który wskazuje na rosnącą migrację do siedlisk słodkowodnych z karbonu do permu przed ich wyginięciem.
Choć zazwyczaj mniej niż stopa długości, gatunek Jaekelopterus rhenaniae znany z dewonu w Niemczech osiągnął więcej niż 8 stóp, w oparciu o 46 cm kopalny pazur. Czyni go to jednym z dwóch największych stawonogów znanych z zapisu kopalnego, i prawdopodobnie bardzo największym (Cressy, 2007). Tak gigantyczne stworzenia często przypisuje się jednemu z trzech czynników: 1) doładowany rozwój przez wzrastający poziom tlenu w atmosferze; lub 2) ewolucyjny wyścig zbrojeń szalejący równolegle z jego ofiarą trylobitem; lub, 3) niedostatek konkurencji drapieżników kręgowych, z których wszystkie są prawdopodobne w paleozoicznej paleobiologii. Uważa się, że Jaekelopterus polował na słodkie wody śródlądowych jezior i rzek. Rodzaj ten został też niedawno opisany z Wyoming (Lamsdell, 2013).



Image credit (CC BY-.NC 4.0)
Eurypterid References
.