Boję się randek z samotnymi ojcami

Jestem rozwiedzioną kobietą po trzydziestce. Myślę, że to mówi wystarczająco dużo o tym, jak wygląda moje życie randkowe w tej chwili.

Nie mam dzieci, a podczas gdy perspektywa macierzyństwa przeraża mnie od czasu do czasu, nadal chciałabym mieć własną rodzinę, kiedyś.

Po moim rozwodzie, moje życie randkowe miało swoje wzloty i upadki. Poznałam kilku wspaniałych mężczyzn. Głównie, ku mojemu rozczarowaniu, młodszych ode mnie i nie spieszących się, by się ustatkować.

Kilku jednak było starszych – i ta sytuacja wiąże się z własnym, szczególnym zestawem wyzwań, zwłaszcza dzieci z poprzednich związków.

Oczywiście, im starsi są ludzie, tym większe szanse, że mają przeszłość, a ta przeszłość obejmuje dzieci.

Wyszłam tylko z dwoma samotnymi ojcami, a te kilka randek nigdy tak naprawdę nie zaszło daleko. Niezależnie od tego, były wystarczające, aby postawić mnie w stan wysokiej gotowości do tego, czego nie lubię szczególnie w perspektywie randek z samotnymi ojcami.

Najbardziej, te randki sprawiły, że bałem się wielu rzeczy, których nie zdawałem sobie sprawy, że się boję.

Uświadomiły mi również jak bardzo mogę być zazdrosna, i jak bardzo muszę jeszcze popracować nad swoimi niepewnościami związanymi z randkami i związkami.

Może chować się za swoim dzieckiem

Jeden z mężczyzn, z którymi chodziłam tak robił. Często.

Jego dziecko było jego wymówką, aby wydostać się z czegokolwiek, czego tak naprawdę nie chciał zrobić. Podczas gdy rozumiem chęć spędzania jak najwięcej czasu ze swoim dzieckiem, nie możesz używać go jako karty ucieczki z więzienia przez cały czas.

Jest alternatywa: zamiast używać swojego dziecka jako wymówki, faktycznie bądź szczery w tym, że nie chcesz gdzieś iść, lub zrobić czegoś z kimś.

Jego była zawsze będzie częścią jego życia

Nie sądzę, że jest to całkowicie irracjonalne dla mnie, aby obawiać się wpływu byłej na mojego obecnego partnera. Niektórzy byli są wspaniali, ale niektórzy są niezwykle toksyczni, zwłaszcza ci, którzy używają swoich dzieci jako dźwigni lub jako broni.

Boję się związku, w którym były jest zawsze czynnikiem, ponieważ boję się, że skończę zaangażowana w spór, który nie ma nic wspólnego ze mną. Boję się też skutków szantażu emocjonalnego wobec partnera.

On może nie chcieć mieć więcej dzieci

To jest dla mnie duże. Spotkałam wielu rozwiedzionych ojców, którzy są więcej niż skończeni z posiadaniem dzieci. Myślą, że bez względu na to, ile już mają są wystarczające, a ktokolwiek partnerzy się z następnym powinien zgodzić się z tym mindset.

Te mężczyźni są ponad widząc ich partnerów przez ciążę i poród, a ich dzieci przez wczesne lata dzieciństwa. Oni nie są do robienia tego wszystkiego od nowa.

Wiem lepiej niż oczekiwać, że mężczyzna zmieni zdanie na temat posiadania dzieci. Powinien być entuzjastycznie nastawiony do tego od samego początku albo nie będę siedzieć i czekać, aż nagle poczuje taką potrzebę.

On zawsze będzie stawiał swoje dziecko ponad nasz związek (tak jak powinien)

To naturalne dla ojca, że stawia swoje dziecko ponad swoją nową dziewczynę. W rzeczywistości straciłabym trochę szacunku dla mojego chłopaka, gdyby uczynił mnie swoim priorytetem ponad swoim dzieckiem.

Wolałabym jednak partnerować komuś, kto byłby wolny, aby nadać priorytet naszemu związkowi. Mój były mąż nie postrzegał naszego małżeństwa jako priorytetu i to jest duży powód, dla którego rozpadło się ono w pierwszej kolejności.

Boję się odpowiedzialności, która wiąże się z byciem „nową dziewczyną taty.”

Jest duża odpowiedzialność w byciu nową znaczącą drugą osobą kogoś, kto ma dzieci. Nie w sensie zastępowania matki lub ojca, to nawet nie o to chodzi, ale w sensie pomocy w kształtowaniu poglądu dziecka na dorosłe związki romantyczne.

Boję się, że nie będę wiedziała, co zrobić lub powiedzieć przy czyimś dziecku, nie mówiąc już o tym, jak właściwie zareagować na rzeczy, które one robią lub mówią do mnie.

Wierzę, że byłabym dużo bardziej pewna siebie i zrelaksowana wychowując moje własne dzieci, niż pomagając w wychowywaniu czyichś, jakkolwiek stycznie.

Gdyby role się odwróciły

Gdybym miała dziecko, nie chciałabym, aby mężczyźni odmawiali umawiania się ze mną tylko na podstawie tego faktu, chociaż nie mogę powiedzieć, że nie rozumiem rozumowania stojącego za tym wyborem.

Gdybym była samotną matką, wolałabym umawiać się z kimś, kto jest autentycznie entuzjastycznie nastawiony do umawiania się ze mną, z dzieckiem i w ogóle, niż z kimś, kto podejmuje wysiłek umawiania się ze mną pomimo mojego dziecka. Chciałabym umawiać się z kimś, kto jest podekscytowany faktem, że mam dziecko, a nie z kimś, kto toleruje moje dziecko dla korzyści posiadania dziewczyny.

Tak właśnie chciałabym się czuć w stosunku do potencjalnego chłopaka.

Chyba musiałabym spróbować jeszcze raz

Jak już mówiłam, nie umawiałam się z wieloma samotnymi tatusiami, a te randki nie posunęły się zbyt daleko.

Zdaję sobie sprawę, że to, czym się martwię, to głównie hipotetyczne rozważania. Zdaję sobie sprawę, że wiele moich obaw jest opartych na mojej zazdrosnej naturze – nad którą zdecydowanie mogę pracować. I nie chcę przejść na wspaniałego partnera tylko dlatego, że ma dzieci z poprzedniego związku.

Chyba moim jedynym wyborem jest spróbować. Świadomość moich obaw może faktycznie pomóc mi lepiej poruszać się w tym związku. Teraz potrzebuję tylko okazji, aby się pojawiła.