De Slag bij Puebla was een gewapende confrontatie tussen het Mexicaanse leger, geleid door Ignacio Zaragoza, en het Franse leger, die plaatsvond op 5 mei 1862 en deel uitmaakte van de Tweede Franse Interventie in Mexico.
De reden voor dit conflict was de schuld van 80 miljoen peso voor de Hervormingsoorlog die Mexico verschuldigd was aan Engeland, Spanje en Frankrijk.
Ondanks het feit dat de regering van Benito Juárez een diplomatiek akkoord met Spanje en Engeland had bereikt, arriveerde tijdens de onderhandelingen een Frans militair contingent onder bevel van Charles Ferdinand Latrille, graaf van Lorencez, die later met vijfduizend manschappen de stad Puebla zou aanvallen.
Juárez wist dat het onmogelijk was om een conflict met Frankrijk te vermijden, dus gaf hij opdracht tot de versterking van Puebla om Mexico Stad te beschermen. Daartoe richtte hij het Leger van het Oosten op, dat onder bevel stond van generaal Ignacio Zaragoza.
Zaragoza’s strijdkrachten bestonden uit ongeveer tweeduizend man, onder wie veel Indianen en krijgers van gemengde afkomst zonder militaire ervaring.
De slag, die iets meer dan vijf uur duurde, resulteerde in een succesvolle verdediging door het Mexicaanse leger dat, ondanks het feit dat het zwaar in de minderheid en slecht voorbereid was, erin slaagde de binnenvallende Franse troepen terug te dringen, waarbij uiteindelijk 500 slachtoffers vielen.
Deze veldslag wordt beschouwd als een van de grootste overwinningen van het Mexicaanse leger, dat een van de belangrijkste legers ter wereld versloeg met minderwaardige strijdkrachten.
RL
.