Ik ben bang om te daten met alleenstaande vaders

Ik ben een gescheiden vrouw van begin dertig. Ik denk dat dat genoeg zegt over hoe mijn dating leven er op dit moment uitziet.

Ik heb geen kinderen, en hoewel het vooruitzicht van het moederschap me van tijd tot tijd afschrikt, zou ik toch graag een eigen gezin hebben, ooit.

Na mijn scheiding, heeft mijn dating leven zijn ups en downs gehad. Ik heb een aantal geweldige mannen ontmoet. Meestal, tot mijn teleurstelling, jonger dan ik en in geen haast om zich te settelen.

Een paar, echter, zijn ouder geweest – en die situatie komt met zijn eigen bijzondere set van uitdagingen, vooral, kinderen uit vorige relaties.

Natuurlijk, hoe ouder mensen zijn, hoe groter de kans dat een verleden hebben, en dat dat verleden kinderen omvat.

Ik ben ooit slechts met twee alleenstaande vaders uitgegaan, en die paar afspraakjes zijn nooit echt ver gegaan. Hoe dan ook, ze waren genoeg om me op hoog alarm voor wat ik niet bijzonder leuk over het vooruitzicht van dating alleenstaande vaders.

Voornamelijk, die data maakte me bang voor een heleboel dingen die ik niet besefte dat ik bang voor was.

Ze maakten me ook echt bewust van hoe jaloers ik kan zijn, en hoezeer ik nog moet werken aan mijn eigen onzekerheden rond daten en relaties.

Hij zou zich achter zijn kind kunnen verschuilen

Een van de mannen met wie ik uitging, deed dit. Vaak.

Zijn kind was zijn excuus om onder alles uit te komen wat hij niet echt wilde doen. Hoewel ik begrijp dat je zoveel mogelijk tijd met je kind wilt doorbrengen, kun je ze niet de hele tijd gebruiken als je get out of jail free card.

Hier is een alternatief: in plaats van je kind als excuus te gebruiken, wees eigenlijk eerlijk over het feit dat je ergens niet heen wilt, of iets met iemand wilt doen.

Zijn ex zal altijd een deel van zijn leven zijn

Ik denk niet dat het helemaal irrationeel voor mij is om bang te zijn voor de invloed van een ex op mijn huidige partner. Sommige exen zijn geweldig, maar sommige zijn extreem giftig, vooral degenen die hun kinderen gebruiken als pressiemiddel, of als wapen.

Ik ben bang voor een relatie waarin de ex altijd een factor is, omdat ik bang ben dat ik betrokken zal raken bij een geschil dat niets met mij te maken heeft. Ik ben ook bang voor de effecten van emotionele chantage op mijn partner.

Hij wil misschien niet meer kinderen

Dit is een grote voor mij. Ik heb een flink aantal gescheiden vaders ontmoet die meer dan klaar zijn met kinderen krijgen. Ze vinden het genoeg hoeveel ze er al hebben, en wie de volgende partner wordt, moet het daarmee eens zijn.

Deze mannen zijn klaar met hun partner te zien tijdens de zwangerschap en de bevalling, en met hun kinderen tijdens de eerste kinderjaren. Ik weet wel beter dan te verwachten dat een man van gedachten verandert over het krijgen van kinderen. Hij moet er vanaf het begin enthousiast over zijn, anders ga ik niet zitten wachten tot hij plotseling de drang voelt.

Hij zal zijn kind altijd boven onze relatie stellen (zoals het hoort)

Het is natuurlijk voor een vader om zijn kind boven zijn nieuwe vriendin te stellen. Ik zou eigenlijk wat respect voor mijn vriend verliezen als hij mij tot zijn prioriteit boven zijn kind zou maken.

Ik zou echter liever een partnerschap aangaan met iemand die vrij was om onze relatie prioriteit te geven. Mijn ex-man zag ons huwelijk niet als een prioriteit, en dat is een grote reden waarom het in de eerste plaats uit elkaar viel.

Ik ben bang voor de verantwoordelijkheid die komt met het zijn van “papa’s nieuwe vriendin.”

Er is een grote verantwoordelijkheid in het zijn van de nieuwe significante andere van iemand die kinderen heeft. Niet in de zin van het vervangen van een moeder of een vader, daar gaat het niet eens om, maar in de zin van het helpen vormen van de kijk van een kind op volwassen romantische relaties.

Ik ben bang dat ik niet weet wat het juiste is om te doen of te zeggen in het bijzijn van andermans kind, laat staan hoe ik goed moet reageren op de dingen die ze tegen me doen of zeggen.

Ik geloof dat ik veel zelfverzekerder en relaxter zou zijn bij het opvoeden van mijn eigen kinderen dan bij het helpen opvoeden van die van iemand anders, hoe tangentieel dan ook.

Als de rollen waren omgedraaid

Als ik een kind zou hebben, zou ik niet graag willen dat mannen weigeren met me uit te gaan op basis van dat feit alleen, hoewel ik niet kan zeggen dat ik de redenering achter die keuze niet begrijp.

Als ik een alleenstaande moeder zou zijn, zou ik liever met iemand uitgaan die oprecht enthousiast is om met me uit te gaan, kind en al, dan met iemand die moeite doet om met me uit te gaan ondanks mijn kind. Ik zou liever iemand daten die enthousiast is over het feit dat ik een kind heb, niet iemand die mijn kind tolereert voor het voordeel van het hebben van een vriendin.

Dat is hoe ik me zou willen voelen over een potentiële vriend.

Ik denk dat ik het nog eens moet proberen.

Zoals ik al zei, ik heb nog niet veel met alleenstaande vaders gedate, en die afspraakjes zijn niet erg ver gevorderd.

Ik realiseer me dat waar ik me zorgen over maak, vooral hypothetische zaken zijn. Ik besef dat veel van mijn angsten gebaseerd zijn op mijn jaloerse aard – waar ik zeker aan kan werken. En ik wil geen geweldige partner aan me voorbij laten gaan alleen omdat hij kinderen uit een vorige relatie heeft.

Ik denk dat mijn enige keus is om het te proberen. Door me bewust te zijn van mijn angsten kan ik misschien beter door de relatie navigeren. Nu moet ik alleen nog de kans krijgen zich aan te bieden.