Bone Grafting

oral surgery – norwood, ma – mansfield, ma

Botverlies kan om verschillende redenen in de boven- en onderkaak optreden. Plaatselijk botverlies treedt vaak op rond zieke tanden als gevolg van parodontitis (tandvleesontsteking), gebroken tanden, traumatische verwondingen en tandinfecties. Bovendien atrofieert het kaakbot van ontbrekende tanden en kiezen na verloop van tijd (botresorptie/krimpen). Hierdoor is er vaak sprake van een slechte kwaliteit en kwantiteit van het bot, wat ongeschikt is voor het plaatsen van tandheelkundige implantaten. Vroeger waren patiënten met veel botverlies geen kandidaat voor het plaatsen van tandheelkundige implantaten.

Met de huidige bottransplantatietechnieken hebben we de mogelijkheid om bot te laten groeien waar dat nodig is. Augmentatie bottransplantaties kunnen vrijwel overal in de boven- en onderkaak worden uitgevoerd. Hierdoor kunnen we bijna alle patiënten tandheelkundige implantaten aanbieden ter vervanging van ontbrekende tanden, zelfs als er een aanzienlijk botverlies is opgetreden.

Gewoonlijk gebruikte bottransplantatiematerialen zijn autogeen bot (uw eigen bot), kadaverbot (bankbot), runderbot en synthetisch bot. De keuze van het transplantaatmateriaal en de chirurgische techniek zijn gebaseerd op de plaats en de ernst van het botverlies. In de meeste gevallen wordt gebruik gemaakt van speciaal geprepareerd kadaverbot en/of autogeen bot. Autoloog bot wordt meestal uit andere delen van de boven- of onderkaak gehaald.

De meeste bottransplantaten die nodig zijn voor het plaatsen van implantaten zijn kleine ingrepen die gemakkelijk in de praktijk kunnen worden uitgevoerd onder plaatselijke verdoving of intraveneuze sedatie. Grote bottransplantaten worden gebruikt om extreem grote defecten in de kaken te herstellen. Deze grote defecten zijn meestal het gevolg van ernstig traumatisch letsel, tumorchirurgie en aangeboren afwijkingen. Grote defecten worden altijd gerepareerd met het eigen bot van de patiënt. Omdat er een grote hoeveelheid bot nodig is om deze grote defecten te herstellen, moet het bot worden gewonnen uit gebieden waar een overvloed aan bot beschikbaar is. Dit bot kan, afhankelijk van de grootte van het defect, op een aantal verschillende plaatsen worden geoogst. De schedel (cranium), de heup (crista iliaca) en de laterale knie (tibia) zijn veel voorkomende donorplaatsen. Deze procedures worden uitgevoerd in een operatiekamer en vereisen een verblijf in het ziekenhuis.

Socket Preservation Graft

De socket preservation graft is een uiterst eenvoudige en belangrijke bottransplantatieprocedure. Deze procedure moet worden uitgevoerd op het moment van tandextractie. Het helpt om het bot op de plaats van extractie te behouden ter voorbereiding op het plaatsen van implantaten in de toekomst. Het gedeelte van het kaakbot waar een tand op zijn plaats blijft, wordt een tandkas genoemd. Behoud van botvolume en architectuur (vorm) is cruciaal voor de stabiliteit en esthetiek van implantaten. Nadat een tand of kies is getrokken, begint het ondersteunende bot (de kaakholte) snel af te smelten (botresorptie). De botresorptie na extractie is meestal bijzonder ernstig in kuilen met dunne botwanden. Een kokerbehoudgraft die onmiddellijk na het trekken van een tand wordt geplaatst, helpt het botvolume en de botarchitectuur te behouden door botresorptie na het trekken van de tand te minimaliseren. Deze procedure verkleint de kans dat een meer gecompliceerde bottransplantatie nodig zal zijn voorafgaand aan het plaatsen van het implantaat. In veel gevallen is dit eenvoudige transplantaat voldoende bot om een implantaat te kunnen plaatsen. In sommige gevallen is het vanwege een ernstige ontsteking op de extractieplaats, een lage sinus van de bovenkaak, uitgebreid reeds bestaand botverlies en/of ziek weefsel op de extractieplaats niet mogelijk om alleen met deze procedure voldoende botvolume te creëren voor implantatie. In deze omstandigheden kan extra bottransplantatie nodig zijn op het moment van implantatie, of als een gefaseerde procedure voorafgaand aan de implantatie.

De tand wordt met grote zorg geëxtraheerd, waarbij zoveel mogelijk kaakbot intact wordt gelaten. Nadat de tand is getrokken, wordt de koker voorzichtig maar grondig gereinigd en gedebrideerd. Een speciaal geprepareerd particulair kadaverbeentransplantaat wordt in de kom gebracht en op zijn plaats gehouden met een kleine collageenprop die over de kom wordt gehecht. De collageenprop valt een week of twee later vanzelf uit, de hechtingen lossen op en vallen na twee tot drie weken uit. Als er voldoende bot aanwezig is, kan de patiënt worden ingepland voor implantaatchirurgie.

Als u een tand moet laten trekken en u overweegt de tand te laten vervangen door een tandheelkundig implantaat, wordt een consult voorafgaand aan de afspraak voor het trekken sterk aanbevolen, zodat Dr. Turesky kan bepalen wat de beste manier is om verder te gaan en u kan informeren over alle behandelingsopties. Zie onze informatie over tandheelkundige implantaten, tandextractie en video’s over tandheelkundige implantaten op deze website voor gedetailleerde informatie over deze onderwerpen.

Kamverbreding

Wanneer ernstig botverlies heeft geleid tot een kam die te smal is om een tandheelkundig implantaat te ondersteunen, zijn er verschillende opties voor bottransplantatie beschikbaar:

Guided Bone Regeneration – Socket Reconstruction Graft

Particulaire bottransplantaten van kadavers worden veelvuldig gebruikt in de implantologische tandheelkunde. Ze worden vaak gebruikt in gevallen waarin er voldoende bot is om het implantaat initieel te stabiliseren, maar er onvoldoende botvolume is om het implantaat volledig te bedekken. In deze gevallen kan het transplantaat gelijktijdig met het plaatsen van het implantaat worden geplaatst. Er kan een klein collageenmembraan nodig zijn om het transplantaat in te sluiten en te voorkomen dat zacht weefsel (tandvleesweefsel) de nieuwe botvorming belemmert. Het membraan wordt door het lichaam afgebroken en geëlimineerd, zodat verwijdering in de toekomst niet nodig is. Deze techniek wordt ook wel geleide weefselregeneratie of geleide botregeneratie genoemd.

De eerder besproken eenvoudige techniek van kokerbehoud van bottransplantaten kan onmiddellijk na het trekken van een tand of kies met uitstekende resultaten worden uitgevoerd als er sprake is van gering tot matig botverlies in de tandkas. Wanneer er echter sprake is van ernstig botverlies van de koker als gevolg van infectie, traumatisch letsel of het extractieproces, is behoud van de koker niet mogelijk omdat de koker niet meer intact is. Geleid botregeneratie kan onmiddellijk na tandextractie worden gebruikt om de tandkas te reconstrueren wanneer de tandkas grotendeels of volledig vernietigd is. Onmiddellijke reconstructie van de koker met een partikel bottransplantaat van kadaver en een collageenmembraan is een vrij eenvoudige procedure die vaak voldoende botvolume en een bevredigende nokarchitectuur kan regenereren om vier tot zes maanden na het transplantaat implantatie mogelijk te maken. Deze procedure moet worden uitgevoerd op het moment van tandextractie. Een kokerreconstructietransplantaat verkleint de kans dat meer gecompliceerde bottransplantatie nodig is voorafgaand aan de plaatsing van het implantaat.

Noksplitsing

Een noksplitsing wordt uitgevoerd in gevallen waarin de nok te smal is om een implantaat te plaatsen, maar breed genoeg om te splitsen. Er moet voldoende bothoogte zijn voor initiële stabilisatie van het implantaat om deze procedure te kunnen uitvoeren. De kam van de kam wordt over de lengte gespleten tussen de buitenste cortex en de binnenste cortex. De kam wordt voorzichtig uitgezet wanneer het implantaat wordt geplaatst. Hierdoor ontstaat een holte in het midden van de gespleten kam, die wordt opgevuld met een speciaal geprepareerd gevriesdroogd kadaver bottransplantaat. Het implantaat wordt onder het tandvlees begraven en kan zes maanden genezen. Wanneer deze procedure in de onderkaak wordt uitgevoerd, moet de procedure in fasen worden uitgevoerd vanwege de dichte, niet-elastische aard van het mandibulaire bot. De botsneden (osteotomieën) worden drie weken voor het plaatsen van het implantaat gemaakt. Deze genezingsperiode van drie weken garandeert een uitstekende bloedtoevoer naar het geëxpandeerde bot doordat het tandvleesweefsel zich opnieuw kan hechten aan het bot in het gebied van de osteotomieën voordat de expansie plaatsvindt.

Onlay corticale bottransplantatie

Een onlay corticale bottransplantatie wordt uitgevoerd in gevallen van matig tot ernstig botverlies. Er wordt een klein blokje bot geoogst uit de kin of de onderkaakramus (net posterieur van het gebied van de onderste verstandskies). Deze donorplaatsen worden chirurgisch benaderd vanuit de mond. Het botblok wordt met speciaal ontworpen kleine chirurgische botschroeven op de plaats van het implantaat vastgeschroefd. Het gebied mag 4 tot 6 maanden helen, waarna de schroeven worden verwijderd en het implantaat wordt geplaatst.

Occasioneel is een tekort aan gezond aanhangend gingiva (tandvlees) waardoor een gingivatransplantaat nodig is voordat het implantaat wordt geplaatst. Als een gingivale transplantatie nodig is nadat een corticale bottransplantatie is uitgevoerd, wordt deze uitgevoerd op het moment dat de schroef wordt verwijderd. Het implantaat kan ongeveer drie maanden na de gingivale transplantatie worden geplaatst.

Sinus Lift Procedure

De maxillaire sinussen bevinden zich boven de wortels van de bovenste posterieure tanden en onder de oogkas. De maxillaire sinussen bevinden zich achter de wangen aan weerszijden van de neus. Sinussen zijn als lege kamers die met lucht gevuld zijn. De vloer van de sinus maxillaris bevindt zich juist boven de wortels van de bovenste molaren en de tweede premolaar. Vaak steken de wortels van deze tanden tot in de kaakholte uit. Als deze boventanden zijn verwijderd, is er vaak nog maar een dun laagje bot tussen de sinus maxillaris en de mond. Tandheelkundige implantaten hebben bot nodig om ze op hun plaats te houden. Een dunne sinusbodem zal niet genoeg bot opleveren om een tandheelkundig implantaat te ondersteunen.

De oplossing voor dit probleem wordt een kaaksinusgraft of kaaksinusliftgraft genoemd. Dr. Turesky creëert een klein venster in het dunne bot op de laterale sinuswand waar de maxillaire posterieure tanden eerder werden getrokken. Het delicate sinusmembraan wordt voorzichtig blootgelegd, omhoog getild en een bottransplantaat wordt onder het membraan in de sinusbodem ingebracht. Het bottransplantaat is meestal een combinatie van speciaal geprepareerd gevriesdroogd kadaver- of runderbot en bot dat uit de boven- of onderkaak van de patiënt is gehaald. Na zes maanden genezing, wanneer het bot stevig genoeg is om een implantaat te dragen, worden de implantaten geplaatst.

De sinusgraft maakt het voor veel patiënten mogelijk om tandheelkundige implantaten te krijgen, terwijl ze jaren geleden alleen een kunstgebit, gedeeltelijk kunstgebit of bruggen konden dragen.

In veel gevallen is het bot onder de sinusbodem enigszins deficiënt, maar is er voldoende bothoogte om een eerste stabilisatie van het implantaat te bieden. In deze situaties worden sinus grafting en implantatie tegelijkertijd uitgevoerd. Deze opmerkelijk eenvoudige bottransplantatieprocedure wordt een simultane interne sinuslift genoemd. Het is ‘intern’ omdat het transplantatiegebied van de sinusbodem wordt benaderd vanuit het preparatiegebied van het implantaat. Dit is een elegante chirurgische techniek die slechts enkele minuten toevoegt aan de implantatieprocedure en de totale genezingsperiode met ongeveer zes maanden verkort.

De procedures voor bottransplantaten en gingivatransplantaten kunnen in alle comfort in onze praktijk worden uitgevoerd met een van de volgende verdovingsopties: plaatselijke verdoving, intraveneuze algehele anesthesie (in slaap), intraveneuze bewuste sedatie, lachgasanesthesie met plaatselijke verdoving, orale sedatie met plaatselijke verdoving. Dr. Turesky zal u tijdens uw consultatieafspraak helpen bij het kiezen van de verdovingstechniek die het beste bij uw behoeften past.